Koren, Jan Vayne en Judith Sportel leveren een topprestatie

Zoals altijd komt dirigent Frank Kaman bescheiden over, het is geen dirigent die springt om forte aan te geven. Elke ontwikkeling van een muziekstuk zit in zijn handen, tot in zijn vingertoppen: een bewonderingswaardige dirigent. Het grote genieten begint meteen: ‘Heer ik kom tot U’. De stem van sopraan Judith verspreidt zich met ‘Santo’ als een zilveren lint boven de machtige stem van het koor.

Verfijnde pianotechniek

Jan Vayne neemt het publiek voorzichtig mee in ‘Thy Word’. Tenoren beginnen de dialoog met baritons, een voorzichtige ontwikkeling naar mezzo forte. Jan Vayne verrast mij met zijn verfijnde pianotechniek in ‘Just a little talk with Jesus’ gevolgd door een solo-optreden van Judith: ‘The prayer’ met een fascinerende filigraan stem binnen iedere frase en weer die hoge noten die zich als zilveren linten verspreiden tot aan de climax.

Wisseling van de wacht. De Ritmeesters uit Veenendaal onder aanvoering van dirigent Jimco Zijlstra treedt aan. ‘Beautiful Savior’ begint met een zachte intro van de piano, het koor wisselt met de solo van Judith, en weer terug. Met ‘Comrades in arms’ gaat het koor strak a capella. Met de duidelijk aangegeven pauzes klinkt het professioneel goed, ondanks dat het geen eenvoudige partijen zijn. Ik bewonder de fijne dialoog tussen baritons en tenoren, de duidelijke frasering van zowel de coupletten als het gehele stuk. Het ‘Benedictus’ samen met Judith is ook a capella: strak, technisch gezien goed en bewonderingswaardig.

Improvisatiemenu

En dan komt het: improvisatiemenu á la Jan Vayne. Dit doet denken aan de telkens groeiende loop van een beekje. Herkenbaar zijn Elton John’s ‘Sorry Seems to be the hardest word’ en: ABBA ‘The winner takes it all’. De stroom muzieknummers wisselt zich af via Queen’s ‘Bohemian Rhapsody’ naar Elton John’s ‘Song voor Guy’ en gaat dan over in een reeks van meesterlijke passages. Onopgemerkt zit ik met een brede glimlach op mijn gezicht te genieten van deze grandioze compositie.

Ditmaal ben ik erg tevreden met ‘Ik zal er zijn’ van het Christelijk Mannenkoor Hollandscheveld. Het toont meer legato dan bij het vorige concert, en door de goede articulatie van het koor is de tekst eenvoudig te volgen: bravo.

Na Judith’s meenemende solo ‘Mijn leven is van mij’ volgt de ontspannende intro van ‘La vergine degli Angeli’ door de Ritmeester-Veenzangers, waarbij het is alsof de partij van de soliste speciaal voor Judith is geschreven. Haar stem bekoort tot de laatste noot. ‘Abendglocken’ a capella: onder de indruk van tenoren die met gemak hoge tonen blijven halen, en de speciaal voorzichtig blijvende baritons: heel harmonieus en over nagedacht.

De tweede solo improvisatie van een zichtbaar genietende Jan Vayne. Het ritme gaat over in een magisch bewegende stroom. Veelvuldige syncopes en virtuoze passages wisselen zich ieder moment af. Te herkennen zijn onder meer Beethovens 5e symfonie dat verrassend transformeert naar ‘Tomorrow’. Nieuwe passages leiden via Mozart naar Bachs beroemde ‘Toccata’ waarbij Jan Vayne de vleugel als een orgel laat klinken: de techniek van Jan Vayne is ongelooflijk. Van barokke tinten en klassieke muziek naar een ware polyfonie. Bij ‘Bridge over troubled water’ speelt Jan Vayne met het mee-neuriënde koor: ineens een ander nummer inzetten. Het is een ware rollercoaster die je als luisteraar meemaakt.

De laatste nummers: 148 mannen van beide koren en Judith samen: wát een kracht en welk een eenheid. Onder leiding van Jimco Zijlstra speelt ook Frank Kaman op het orgel het ‘Dank Sei Dir Herr’ mee. Een geweldige afsluiting van een geweldige avond.

Anja Jansen