Elske DeWall, Jim van der Zee en het Noordpool Orkest laten hun favoriete James Bond-hits horen in De Tamboer

Elske DeWall, Jim van der Zee en het Noordpool Orkest laten hun favoriete James Bond-hits horen in De Tamboer.

Elske DeWall, Jim van der Zee en het Noordpool Orkest laten hun favoriete James Bond-hits horen in De Tamboer. Foto: De Tamboer

Elske DeWall en Jim van der Zee brengen op zaterdag 23 oktober hun favoriete, iconische James Bond-songs ten gehore in Theater De Tamboer. Ze worden daarbij begeleid door het 42-koppige Noordpool Orkest onder leiding van Reinout Douma.

De James Bondfilms en zijn titelsongs zijn al 25 jaar een wereldwijd begrip. Wereldartiesten staan in de rij om een Bond-song temogen componeren. Hits als Skyfal, Live And Let Die, Diamons Are Forever en Goldfinger passeren de revue in een spannende orkestuitvoering.

Het idee was jaren geleden al ontstaan, toen de Radiohead-adaptatie van het Noordpool Orkest in een recensie werd omschreven als ‘Radiohead meets James Bond’. Reinout Douma: ‘Ik begreep dat meteen; het Noordpool Orkest leent zich uitermate goed voor de ‘Bondsound’. We zijn in feite een bigband – met vijf saxen, vier trompetten en een pop/jazzritmesectie – waaraan strijkers zijn toegevoegd. De perfecte bezetting voor dit soort grootse filmmuziek.’

Het uitkomen van de titelsong van de 25e James Bondfilm, was een mooi moment om het echt te gaan doen. Douma: ‘We maken een reis door 60 jaar muziekgeschiedenis, aan de hand van al die bekende titelsongs, die door de jaren heen een interessante ontwikkeling hebben doorgemaakt. Vroeger waren ze gevarieerder in stijl, tegenwoordig lijken ze meer op elkaar; ze beginnen als ballad en hebben een vergelijkbare songstructuur. Maar het zijn bijna allemaal steengoede nummers, die op hun eigen manier de onmiskenbare Bondsfeer oproepen.’

‘James zelf is in feite een relikwie uit het pre-MeToo tijdperk. Zijn stijl is niet meer van deze tijd; zijn foute opmerkingen, altijd met de good girl én de bad girl flikflooien... Heel langzaam begint daar wat verandering in te komen. In de film Casino Royale uit 2006 wordt Bond, gespeeld door Daniel Craig, voor het eerst echt verliefd, op tegenspeelster Eva Green. Een van de mooiste scènes is hun dialoog in de trein, daar spat de poëzie en de seks vanaf. Dat is precies het gevoel dat een goede Bondsong oproept.’

Elske DeWall en Jim van der Zee

De nummers worden gezongen door singer-songwriters Elske DeWall en Jim van der Zee. Beiden werkten afzonderlijk al vaker met Douma, maar stonden nooit eerder samen op het podium. Jim, die in 2018 Nederland veroverde met zijn hartverwarmende stem die hem de winst bij The Voice of Holland opleverde, is blij met dit project. ‘Het zijn nummers die de tand des tijds hebben doorstaan en die echt heel vet zijn om te zingen. Live and let die, van Paul McCartney, bijvoorbeeld, dat is zo’n fantastische filmische song. Ook Nobody does it better, de titelsong van The Spy Who Loved Me, vind ik te gek. Daar heb ik een Randy Newman/Ray Charles-achtige Jim-versie van gemaakt. Het is sowieso een heerlijk gevoel om te zingen met zo’n groot orkest achter je, dat verveelt nooit.’

Ook Elske, die met haar uitzonderlijke talent alle stijlen aankan, geniet van het avontuur. Ze is wel een beetje een Bondfan, zeker met Daniel Craig als acteur. ‘Er zijn geen andere films waarbij de titelsong zo’n grote rol speelt. Wie de titelsong zingt is net zo belangrijk als wie de nieuwe bondgirl is. Het zijn stuk voor stuk geweldige nummers, die soms best pittig zijn om te zingen, zoals Goldfinger, van Shirley Bassey. Ik hou van dat bombastische, dat bijna alle Bondsongs hebben. Zelfs het rustige No time to die van Billie Eilish is ingetogen bombastisch.

Balans tussen man en vrouw

Bij James Bond gaat het altijd over de balans tussen man en vrouw. Het is leuk om dat op deze manier, doordat Jim en ik het samen doen, in de muziek terug te laten komen. We zingen ook een aantal nummers met z’n tweeën, zoals Another way to die, van Alicia Keys en Jack White.

De manier waarop James Bond vrouwen benadert is natuurlijk hopeloos gedateerd. Maar wat dan weer grappig is: de tekst van Diamonds are forever, uit 1971, is hartstikke feministisch: liever een diamant dan een man. Misschien is de muziek wel altijd vooruitstrevender geweest dan de films.’