„Onderling wordt er natuurlijk veel over gesproken”, vertelt Beltau. „Ik was dan ook goed voorbereid en wist zodoende al het nodige van mijn nieuwe club.“

De 23-jarige middenvelder heeft al voor behoorlijk wat clubs gespeeld. „Ik ben begonnen in de jeugd van HHC en van daaruit mocht ik de stap maken naar de jeugd van FC Twente. Daarna heb ik de stap naar Duitsland gemaakt, waar ik eerst in de onder 19 van Mönchengladbach heb gespeeld en aansluitend bij SV Meppen. Daar heb ik ook Menno Heerkes leren kennen. Beiden hadden we op dat moment een contract voor het eerste elftal. Uiteindelijk belandde ik bij mijn vorige club Vorwärts Nordhorn, nadat ik ook nog een seizoen bij FC Groningen had gespeeld.”

Geen bewuste keuze

Een bewuste keuze was de hierboven beschreven route niet. „Ik heb een aantal keren ook gewoon pech gehad. Daardoor was het soms noodzakelijk om even een stapje terug te zetten om er vervolgens weer twee omhoog te zetten. Het heeft mezelf wel verrijkt. Bij Twente en Groningen heb ik bijvoorbeeld echt geleerd om in mezelf te blijven geloven. ”

Een vergelijking met het niveau waarop hij in Duitsland speelde is lastig. „Je hebt daar meer niveaus. In Nederland houdt het op in de 5 ^e klasse, terwijl je in Duitsland 7 niveaus hebt. De voetbalbeleving is wel vergelijkbaar. Ook daar komen best veel mensen af op de wedstrijden. Na afloop is het wel anders. De spelers gaan douchen en vervolgens meteen naar huis. Ze blijven dus niet zoals bij ons nog even hangen in de kantine.”

Speciale plek

HHC Hardenberg blijft voor Beltau een speciale plek in zijn hart houden. „Het is de club uit mijn jeugd en natuurlijk droom ik ervan om daar ooit in het eerste elftal te spelen. Ik heb er de afgelopen coronaperiode ook mogen meetrainen en dat voelde echt weer als thuiskomen. Ik was ook super blij dat mij die mogelijkheid werd geboden, omdat er in Duitsland helemaal niets mogelijk was.”
De gesprekken met Hoogeveen zorgden voor een goed beeld. „Ze hebben duidelijk aangegeven welke rol ze voor mij weggelegd zien en wat de visie van de club is. Vervolgens raak je verder in gesprek en kom je tot elkaar. Van de gebroeders Heerkes had ik al gehoord dat het een club is waar het voetbal echt leeft met betrokken en fanatieke supporters. Daarnaast heb ik beelden bekeken van Hoogeveen TV. Ik kijk er naar uit om eindelijk weer te mogen voetballen.”