Een paar jaar geleden heb ik in een column voor de Hoogeveensche Courant al eens geschreven over het project ‘De Drentse Paosbloem’ van Landschapsbeheer Drenthe. Zij zijn sinds 2019 bezig de wilde narcis te herintroduceren in particuliere tuinen en in beekdalen van ondermeer Drentsche Aa en Reest. In Zuidwest-Drenthe en rond Staphorst kwam deze soort in vroegere tijden ook in de vrije natuur voor. Nu liep ik tussen duizenden bloemen die eind april het landschap op spectaculaire wijze geel kleuren. Ze bloeien hier wat later in het jaar, omdat de Eiffel honderden meters hoger ligt. Bovendien ligt deze regio aangrenzend aan het in België hoog liggende en koude landschap van de ‘Hoge Venen’.

Beschermd natuurgebied

Perlenbach is een dal met een bolwerk van wilde narcis. Op de steile hellingen profiteren de bloemen van de middagzon. Hier staan weilanden en open loofbossen vol bloeiende exemplaren. Het beekdal is sinds de zeventiger jaren van de vorige eeuw beschermd natuurgebied. Het was toen bijna afgelopen met de wilde narcissenweide. Vanaf 600 na Christus werd op deze weiden hooi gewonnen. Door de eeuwen ontstonden de bloemrijke weiden. Echter rond de jaren ’50 –’60 van de vorige eeuw loonde het gebruik van hooi niet meer. Dankzij een initiatief van de Duitse Natuurbescherming viel dit gebied onder de natuurbeschermingswet. Door boeren worden de weiden nu extensief beheerd. Er mag niet meer bemest worden en de eerste snee mag pas laat in de zomer gemaaid worden. Zodat de verspreiding van de bloemen ook door zaad kan gebeuren. Op deze manier ontstond er weer ruimte voor de in het wild groeiende narcissen. Je kunt je nog niet voorstellen dat wilde narcissen in onze regio zo massaal tot bloei zullen komen. Het natuurlijke systeem is hier nog zo maar niet op orde voor deze bijzondere soort. Het wandelen door de gele vallei zet wel aan tot nadenken. Hoe zal de ontwikkeling in Zuidwest-Drenthe succesvol verlopen?