Moerassprinkhaan profiteert van nieuwe natte natuur. 'Hij striduleert door de achterpoot naar achteren te schoppen'
Natuurcorrespondent Hero Moorlag vertelt wekelijks in de rubriek Groen en Doen over uiteenlopende onderwerpen op het gebied van flora en fauna. Dit keer schrijft hij over de moerassprinkhaan.

Moerassprinkhaan op een blad. Foto: Hero Moorlag
Dijbeen met rood baantje, gitzwart kniegewricht, zwarte ogen en korte sprieten. In 1999 stond hij nog op de Nederlandse Rode Lijst met status kwetsbaar. De moerassprinkhaan. Moet je nu eens zien. Loop maar eens door een nat of plasdras natuurontwikkelingsgebied. Oude Kene ten noorden van Hoogeveen, Pesserma-Noord bij Stuifzand, Kiersche Wijde ten westen van Meppel of in andere delen van Nationaal Park Weerribben-Wieden, moerassprinkhanen zijn er. Ken je de korte scherpe tik van schrikdraad? Hoor je die in een nat natuurgebied waarin nergens schrikdraad is te bekennen, dan hoor je een moerassprinkhaan. In cartoons worden sprinkhanen als violist afgebeeld. Soorten sprinkhanen ‘strijken’ op verschillende manier. Dat ‘vioolspelen’ wordt striduleren genoemd. Een moerassprinkhaan striduleert door zijn forse achterpoot heel snel naar achteren te schoppen. Er ontstaat een scherpe tik, als van schrikdraad. Alleen mannetjes striduleren.