Het trieste verhaal van een fenomenaal vlieger: Duitse oorlogsheld Ernst Udet voelde zich van binnen diep ongelukkig
‘Hoe leer ik vliegen?’ Dat stond op de omslag van het dikke boek dat de professor onder zijn arm droeg, toen hij –gebrild, met wapperende baard en voorzien van een hoge hoed en paraplu- kordaat over het vliegveld naar een vliegtuigje met open cockpit wandelde. Wat onbeholpen klom hij in de cockpit en hij kreeg de motor nog aan de praat ook. Het vliegtuigje begon over de startbaan te taxiën. Niet op een gewone manier, maar alsof de piloot dronken was.
Ernst Udet, de luchtheld tijdens de Eerste Wereldoorlog, maakt in 1941 een eind aan zijn leven omdat hij zich door alles en iedereen in de steek gelaten voelde. Foto Archief Gerrit Boxem
Opeens schoot het toestel de lucht in. Ondertussen zag het publiek duidelijk dat de professor in de cockpit voortdurend in zijn leerboek zat te bladeren. Soms ging hij rechtop in de cockpit staan en zwaaide hulpeloos met zijn armen. Het vliegtuig maakte de dolste capriolen en dreigde voortdurend tegen de grond te pletter te slaan. Maar wonder boven wonder maakte de professor uiteindelijk een vrijwel perfecte landing, precies op dezelfde plaats waar zijn tocht was begonnen.
