Herman is geboren en getogen in Hoogeveen, terwijl Jannie is geboren in Coevorden, maar is opgegroeid in Nieuwlande. Over hun eerste ontmoeting vertelt Herman: „Het was toen in die tijd heel gewoon dat jonge mensen op straat wandelden bijvoorbeeld aan de Hoofdstraat of de Riegshoogtendijk. Er werd heen en terug gelopen en men keek om zich heen of er iemand was om mogelijk een afspraakje mee te maken. Zo ging dat ook bij ons. Ik ging een eindje met Jannie lopen en heb haar gevraagd of ik terug mocht komen. Dat was goed, en ik ben nooit weer weggegaan. En wat bleek trouwens, ze had me al vaker gezien. Op de landbouwhuishoudschool, waar ik groente kwam afleveren voor het kookonderwijs.”

Woonark

Na 4,5 jaar „rondgescharreld” te hebben, vonden ze het tijd om te trouwen en dus samen te gaan wonen. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan. „Er zijn nu geen woningen, maar toen ook niet. Daarom zijn we eerst in een woonark gaan wonen aan de Alteveerstraat. We zeggen nu nog: dat was de mooiste tijd van ons samenwonen.” Toen de kinderen kwamen, moest er toch wat anders komen. Het werd een flat.

Herman had werk bij de gemeente gevonden op zijn vakgebied, in de openbare ruimte, en Jannie kon aan de slag in de wasserij in Hoogeveen. „Mijn eerste werk in noodsituaties was de watersnood in Noordscheschut. Dat was op een maandagmorgen. Mijn vader kwam mij roepen. Ik moest opstaan want het water stroomde vanaf Noordscheschut over de weilanden naar Hollandscheveld. Daar moest wat aan gebeuren. Zo stonden wij om 1 uur ‘s nachts bij de Krommejakken zandzakken te vullen, om daarmee mensen uit de nood te helpen. Dat was best spannend. Er was overal water dat bijgestuurd moest worden, maar het was ook bijzonder om mee te maken”, blikt Herman terug.

Jannie verzorgde de huishouding en nam de zorg voor de beide kinderen, een zoon en een dochter, op zich. Die hebben inmiddels weer gezorgd voor vier kleindochters.

Samen jeu de boulen

Herman werkte al die tijd bij de gemeente. „Totdat buurtbeheer werd ingezet en iedereen mocht meedenken over wat er moest gebeuren ter verbetering van de leefomgeving. Dat vond ik niet erg bij mij passen en heb toen de mogelijkheid aangepakt om vrijwillig naar huis te gaan.” Hij heeft zich vanaf dat moment op allerlei terreinen ingezet als vrijwilliger. Hij was actief in het sociaal cultureel werk vanuit de kerk. Daar is later een sportclub uit ontstaan: jeu de boulesclub De Schakel. Opgericht als gezelligheidsclub met een sportieve ondertoon die inmiddels al 20 jaar bestaat. Twee keer per week gaan Herman en Jannie samen dan ook jeu de boulen. Jannie: „Verder puzzelen we graag en ook gaan we nog regelmatig fietsen. We vervelen ons niet.” Herman vult aan: „En zo kabbelt ons leven rustig voort. We hebben samen nog veel plezier in het leven, dat wij nog zelfstandig leiden.”