Drents kerstverhaal: ‘Karstbomen en snei ontdooit alle harten!’ I Kerstbijlage 2021
‘Is ‘t echt al weer een jaor eleden Donar daw hier veur ’t leste waren?’ Ontspannen leunt Silla tegen heur wolzachte kussens in heur witte wolkenbaank. De twei weergoden zweeft geruusloos deur de locht, een spoor van zilverdraoden achter heur an slepend. Onzichtbaar en verbörgen veur de mèensen beneden.
Maya de Bij. Foto: Yvonne Bijl-Hooijer
‘Ja Silla. Dat klopt’, buldert hij. De God van Donder en Bliksem zit an de aandere kaanten van de smetteloze baank. Zien lange witte baord stikt helder of tegen zien donkere fluwelen maantel, die hij lössies um hum in eslaone hef. Geïnteresseerd kek hij naor ondern. Zien grote striedhamer in zien rechterhaand. Klaor umme mit ien klap ’t weerbeeld te veraandern. En daormit ’t beeld onder hum an de Hoofdstraote. Mar dat döt hij niet. Nee, noe nog niet.
