Adis zag het levenslicht in de Iraakse hoofdstad Bagdad. Wegens onderdrukking door het toenmalige regime van Saddam Hoessein, had de familie Nazareet geen andere keus dan te vluchten. „Aan de ene kant was het een avontuur, maar aan de andere kant besefte je bij het uitzwaaien van familie en vriendjes dat je hen misschien nooit weer zou zien”, zegt Adis. „We hebben drie maanden door diverse landen gereisd, voordat we in Nederland arriveerden. We zijn nog even in Armenië geweest.” Via het opvangcentrum in Ter Apel verbleef het gezin drie maanden in een opvangcentrum in Hoogeveen, waarna ze vertrokken naar een AZC in Zeeland. ,,Toen we een verblijfsvergunning hadden, mocht je kiezen waar je wilde gaan wonen. Hoogeveen was ons zo goed bevallen, zodat we daar terugkeerden en in Krakeel een woning konden betrekken.” Na basisschool De Morgenster en Mavo Park Dwingeland koos hij op het Alfa-college voor de richting ICT. „De eerste twee jaren waren vrijblijvend, terwijl alles theoretisch was. We moesten een website voor een fictief bedrijf maken, maar daar kreeg ik geen energie van. Waarom konden we geen website voor een echt bedrijf maken? In het derde jaar heb ik zelf bedrijven bezocht of ik een website voor hen mocht maken. Mijn eerste website kostte mij zes weken en leverde mij 50 euro op. Ik deed het niet voor het geld. Ik vond het prachtig om van waarde voor iemand anders te kunnen zijn.” Daarna sloeg de twijfel bij Adis toe. „Ik ben drie dagen thuis geweest en vroeg mij af: is dit nu mijn toekomst? In het vierde jaar werd er ineens heel strikt naar de behaalde punten gekeken. Op een half punt moest ik een heel jaar overdoen. Ik koos vervolgens voor alles of niets en ben ervoor gegaan gelukkig. Ik haalde alleen maar hoge cijfers.”